CW included…. eindelijk!

Het is jullie, via de sociale media, inmiddels genoegzaam bekend, dat een drietal ‘diehards’ zich in de afgelopen jaren heeft bekwaamd in het beheersen van ‘het onsterfelijk alfabet’, beter bekend onder de titel (want dat is het) ‘morsecode’. De grondslagen voor deze code werden in 1835 reeds bedacht door de naamgever er van: Samuel Finley Breese Morse, afgestudeerd jurist, zeer verdienstelijk kunstschilder, maar vooral uitvinder. De eerste (landlijn) telegraaf is geheel aan zijn brein ontsproten en betekende een ware revolutie in de wijze waarop de mensheid in het vervolg met elkaar kon communiceren.

Het was in het najaar van 2019, dat een groep van 14 enthousiastelingen zich geroepen voelde om zich te bekwamen in deze code. Al naar gelang de cursus vorderde, haakten steeds meer mensen af, met een veelheid aan oorzaken. Een tweetal was al voorzien van de aantekening ‘cw included’ van het Agentschap Telecom, gebaseerd op door hen in het verleden behaalde overheidscertificaten. Zij namen deel om hun vaardigheden wat op te frissen. Verder waren er afvallers door privéredenen als studie, werk en dergelijke, maar het merendeel gaf op omdat het allemaal toch een beetje tegenviel. Ook de lockdown perioden ten gevolge van het vermaledijde Covid-19 virus, deden de cursus geen goed. Er waren echter drie OM’s,  die stug volhielden. De cursus ging ‘on the air’ waarbij oefeningen werden geseind in de 10 meter (QRP) met een back-up op onze huisfrequentie t.w. 145.325. Dat kon allemaal omdat zowel de ’tutor’ Ab/PA5ABW als de kandidaten Koos/PE4KH, Kees/PA5Z en Frank/PE2A in een straal van nog geen kilometer van elkaar wonen (respectievelijk woonden).

Nadat de maatregelen enigszins versoepelden, werd weer over gaan op fysiek onderwijs, waarbij aanvankelijk Frank het gezelschap gastvrij ontving. Nadat Koos ongelukkigerwijs van zijn ligfiets was gelazerd en een tijd lang niet erg mobiel was, vonden de heren een even gastvrij onthaal in huize Van den Hout. Er werd serieus geoefend, maar ook voor een sociale babbel, gelardeerd met een flesje Hertog Jan, werd altijd even tijd gevonden. Kortom, het nuttige werd steeds met het aangename verenigd.

Feitelijk was de club al ‘examen QRV’ ergens in maart 2020, maar helaas….de maatregelen werden aangescherpt en de grenzen gingen dicht…… Deze tegenvaller weerhield de morsemannen in spé echter niet om met niet te beteugelen ijver te volharden in het zich bekwamen in de beheersing van het eerste digitale signaal ter wereld. Zelfs de verwarring die ontstond toen er bericht kwam uit het land der Zuiderburen, dat zij in het vervolg alleen nog maar geldige certificaten zouden afgeven aan Belgische ingezetenen, kon hen niet weerhouden. Die verwarring was compleet omdat het aantal elkaar tegensprekende berichten niet van de lucht was.

Lang verhaal kort: uiteindelijk haalde het UBA bakzeil en opende de poorten weer voor buitenlandse radiozendamateurs om examen te doen en toen in Elektron een artikel werd geplaatst waarin te lezen viel, dat het AT voorlopig (?) het Belgische certificaat weer zou honoreren met de fel begeerde aantekening ‘cw included’ waren de mannen niet meer te houden: We gáán examen doen en ras meldden zij zich aan.

Tweede Paasdag was het dan zover. De inmiddels naar Ruurlo verhuisde Frank zou op eigen gelegenheid gaan en Ab fungeerde als taxichauffeur voor Koos & Kees. Frank stuurde nog even een opname vanuit zijn auto richting  het schone Vlaanderenland, waarop op de autoradio Henk Westbroek c.s. te horen was met de song ‘België‘…….Dit moest een teken van Samuel zelf zijn, althans het werd als een gunstig voorteken beschouwd door Frank en Koos & Kees stemden hier onvoorwaardelijk mee in.

Ruimschoots op tijd werd Diest bereikt, tijd voor nog een broodje in het voorjaarszonnetje op een parkeerplaats nabij de Citadel, alwaar zich al een behoorlijk aantal PA- kandidaten voor het examen had verzameld. Met vrolijke kout werd getracht de zenuwen tot bedaren te brengen, maar dat wilde toch niet echt lukken. Ab, die zijn CW-examen al in 1967 al had afgelegd bij de PTT, Inspectie Kust- en Scheepvaartradio, en zijn CW included op basis daarvan al jaren op zak heeft, was misschien nog wel het meest nerveus van allemaal. Gespannen begaf het gezelschap zich rond 14:00 CET naar het gebouw van ON4DST, dat zich op het terrein van de fraaie Diester Citadel bevindt, alwaar zij gastvrij werden ontvangen door het organisatiecomité.

Het feest kon beginnen en allereerst werd een opneemproef afgelegd tegen 5 woorden per minuut (wpm). Dat viel nog niet eens mee als je op 18/12 wpm hebt geoefend, want de letter ‘v’ zou je zomaar voor ‘e e e t’ kunnen houden. Na deze proef moest helaas afscheid genomen worden van een paar kandidaten, die meer dan het toelaatbaar aantal fouten hadden gescoord. De rest mocht door naar de volgende ronde t.w. 12 wpm, waarbij de tekens met een snelheid van 18 wpm werden geseind maar met een iets ruimere pauze tussen de onderscheidenlijke tekens, zodat de effectieve snelheid op 12 wpm kwam te liggen. De geslaagden voor de neemproef mochten op voor de seinproef voor respectievelijk 5 en 12 wpm.

Het lag in de lijn der verwachtingen, dat Frank, Kees & Koos zonder al te veel problemen voor de 12 wpm neemtest zouden slagen en dat gebeurde ook, zodat zij voor de 12 wpm seinproef op konden gaan. Er volgde een periode van zenuwachtig wachten, want de overgebleven kandidaten, en dat waren er heel wat, werden één voor één opgeroepen. Kees was als eerste van het UTR-groepje aan de beurt en kwam lichtjes bleek om de neus terug. Wij vreesden het ergste, maar nee, met een perfect uitgevoerde dubbele kuitenflikker gaf hij blijk van een succesvol afgesloten missie, Two to go….Koos was aan de beurt en Koos had steevast geoefend met een paddle i.p.v. de straightkey. Dat ging tijdens de vele oefensessies beslist niet onaardig om het maar eens eufemistisch uit te drukken, maar ja……..met de zenuwen in de keel én in de wijsvinger en duim….je weet het maar nooit.

Koos kwam verrassend snel weer terug, maar zijn smile van oor tot oor behoefde geen verdere uitleg. One to go……Frank begaf zich sloffend naar het seinlokaal, zijn Kent brasspounder als een waar relikwie met zich mee torsend. Frank hield de spanning er in, mogelijk heeft hij even in de gang staan wachten om de achterblijvers ongerust te maken, maar toen ook hij in de deuropening verscheen en een indianenkreet liet horen, wisten we genoeg…….alle drie de A08-kandidaten en ‘diehards’ hadden het geflikt.

Restte ons de organisatie van ON4DST van harte te bedanken voor hun gastvrijheid én voor de unieke mogelijkheid die zij langs deze weg bieden om alsnog de begeerde aantekening ‘cw included’ bij het Agentschap Telecom aan te vragen, hetgeen geschiedde door een hartelijk en welgemeend applaus.

De voorzitter van het organisatiecomité raadde ons van harte aan om de lokale horeca te bezoeken, welk advies ter harte werd genomen want het liep al tegen zessen. Vanaf de Citadel leidde een steile trap naar het prachtige, historische centrum van Diest alwaar alras een leuke eetgelegenheid werd gevonden met een ruime kaart. Frank en Ab speelden op safe en namen een Duvelke vooraf, Koos & Kees (ook voor verjaardagen en partijen) waagden zich aan een lokaal biertje.

Voor en tijdens de maaltijd wierpen de heren examinandi nog af en toe een steelse blik op hun respectieve certificaten, als konden zij het nog steeds niet geloven, maar het was toch écht waar….zij mochten zich vanaf vandaag gecertificeerd radiotelegrafist noemen!! Na de maaltijd, (b)leek de trap naar boven nog steiler dan tijdens de afdaling, maar uiteindelijk konden de heren zich amechtig hijgend, maar nog steeds nagenietend, huiswaarts begeven. Een 2e Paasdag om niet snel te vergeten.